Agnès Varda: een rijke carrière
In een tijd van #MeToo en de noodzakelijke discussie van machtsmisbruik van mannen in de filmindustrie zou je bijna vergeten dat er al decennialang succesvolle films worden gemaakt door vrouwelijke regisseurs. Afgelopen week ging de nieuwe film van de Franse regisseuse Agnès Varda in Nederland in première.
Meer dan 40 films en documentaires
Ze debuteerde in 1955 als 26-jarige en maakte sindsdien meer dan 40 sociaal bewogen, feministisch getinte films en documentaires. Met haar debuut La Pointe Courte, een film over het leven in een Frans vissersdorp, legde ze de basis voor de invloedrijke filmstroming nouvelle vague. De films van Varda worden als feministisch beschouwd vanwege de thematiek, de vrouwelijke hoofdrolspelers en de vrouwelijke stem in de film. Voor haar werk kreeg Varda veel prijzen. In 1985 won zij met het filmdrama Sans toit ni loi, over de laatste weken van een zwerfster, de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië. In 2015 was Varda de eerste vrouwelijke regisseur die een Ere Gouden Palm voor haar carrière ontving op het filmfestival van Cannes.
In november van dit jaar kreeg Agnès Varda als eerste vrouw een ere-Oscar voor haar bijdrage aan 6 decennia filmgeschiedenis. Varda reageerde niet met een traditioneel dankwoord, maar pakte Angelina Jolie, die de prijs uitreikte, bij de arm om een dansje te maken. Samen zwierden ze over het podium.
Feministische films
Ik zag mijn eerste Agnès Vardafilm in de jaren 70, tijdens de ‘tweede feministische golf’. Mijn vriendinnen en ik sloegen toen geen vrouwenfilm over. L’une chante, l’autre pas is een feministische film. Pomme helpt daarin Suzanne bij een abortus. Ze verliezen elkaar daarna uit het oog, maar 10 jaar later ontmoeten ze elkaar opnieuw bij een vrouwendemonstratie. Pomme is intussen zangeres geworden en Suzanne heeft een baan bij de overheid. Ondanks hun verschillende persoonlijkheden bestaat er een hechte band tussen de vrouwen.
In de film Les Plages d’ Agnès brengt Varda zichzelf in beeld. Met stukjes film, foto’s en reportages maakt Varda een soort autodocumentaire. Terugkerend naar de stranden die haar leven hebben getekend, laat ze ons met humor en emotie delen in haar debuut als theaterfotograaf en daarna als vernieuwende cineast in de jaren 50, in haar leven met Jacques Demy, in haar feministisch engagement, in haar reizen in Cuba, in China en in de VS, in haar leven als zelfstandige producer, in haar gezinsleven en in haar liefde voor stranden.
Visages Villages
Agnès Varda is inmiddels 89 en haar zicht is de laatste jaren erg achteruitgegaan. Ze blijft geïnteresseerd in de wereld om haar heen en in nieuwe ontwikkelingen. Ze is op Instagram te volgen. Voor haar nieuwste film Visages Villages die nu in de Nederlandse bioscopen draait, werkt Varda samen met de beroemde 34-jarige graffitikunstenaar en fotograaf JR. JR, alleen bekend onder zijn initialen, maakt levensgrote portretten van mensen op muren.
Portretten van Franse dorpsbewoners
Met een busje door rijden ze door het vergeten Franse platteland. In de dorpjes die ze onderweg aandoen, fotograferen en interviewen ze inwoners die anders nooit geportretteerd zouden worden. Plattelanders, mensen uit de arbeidersklasse. Boeren, serveersters, kaasmakers, fabrieksarbeiders, een postbode: ze krijgen een verhaal. De laatste bewoonster van een dorpje moet huilen als ze haar beeltenis op een muur ziet. Ze rijden ook door een mijnstadje waar de laatste mijn is gesloten en spreken met ex-mijnwerkers en hun vrouwen. Varda noemt het genre: de subjectieve documentaire.
De films van Agnès zijn regelmatig in de filmhuizen te zien. Filmliefhebbers vinden in de collectie van Atria veel boeken over vrouwelijke filmregisseurs, feministische films en feministische filmtheorie.
Bijzondere Boeken uit de Bibliotheek
Iedere maand duikt informatiespecialist Marianne Boere in de collectie naar aanleiding van een actualiteit, een bericht in de krant, iets op de televisie, een herdenking, of een film.
