Chanine Drijver komt met haar 17 lentes jong weliswaar pas net om de hoek kijken, toch heeft ze niet stil gezeten. Deze jonge vrouw is van juni 2011 tot juni 2012 voorzitter bij het Landelijk Aktie Komité Scholieren (LAKS), nadat ze daarvoor een jaar secretaris is geweest. Alsof deze Aletta van Nu het daar al niet druk genoeg mee heeft, doet ze ondertussen ook nog gewoon het Atheneum in West-Hoorn.

Het hoofdkantoor van LAKS ligt pal naast de Westerkerk in Amsterdam. Gelegen op de vijfde etage biedt het dan ook een mooi uitzicht over het drukke stadsleven. In de verte zijn twee mensen aan het schaatsen op de grachten en Chanine zegt vanmiddag ook nog een poging te willen wagen op het ijs. Ze loopt vrolijk rond en klets met wat andere medewerkers van LAKS. Het kantoor doet ergens een beetje denken aan een studentenhuis. Op een bureau ligt een haarborstel en tegen de muur ligt een felrode zitzak. Tegelijkertijd liggen er stapels papierwerk en wordt er overduidelijk op professioneel niveau gewerkt. Met een warme kop thee beginnen we ons gesprek.

Het was al wel te zien, maar het gaat goed met Chanine. Ze heeft net een toetsweek achter de rug, dus heeft na weken hard studeren weer wat tijd en ruimte voor andere zaken. Op de vraag hoe ze LAKS en haar school combineert, glimlacht ze. Het is bijzonder dat ze de combinatie kan maken tussen een bestuursjaar en haar vwo, omdat het eigenlijk niet mogelijk is om beide tegelijk te doen. Gelukkig steunt school haar goed en heeft ze een aantal vrijstellingen gekregen.

Al jong actief

Ze zijn inmiddels al wel gewend dat Chanine naast de reguliere lessen nog van allerlei activiteiten heeft. Vanaf haar twaalfde is ze al actief op haar school in allerlei commissies. Zo zat ze als brugklasser in een klankbordgroep waarin ze opschreef wat er allemaal beter zou kunnen in het onderwijs. Nadat een docent terugkwam van een inspirerende reis uit Finland en een leerlingenraad wilde opzetten, was Chanine dan ook keus nummer één voor het voorzitterschap. Het gaf daarentegen niet genoeg voldoening:

Op een gegeven moment merk je dat de mensen in een leerlingenraad er op zich wel tijd aan willen besteden, maar niet te veel. School, sport en vrienden gaan eigenlijk voor. Dat vond ik heel erg irritant, want dat gevoel had ik niet. Ik dacht, als we hier energie in steken, dan kunnen we er echt iets mee en worden we ook serieuzer genomen.

Waar nu precies deze interesse vandaan komt weet Chanine niet. Ze heeft het niet zo zeer van huis uit meegekregen. Sterker nog, de interesse bij haar ouders voor politiek is juist door Chanine groter geworden aangezien ze er zo veel over praat. Vooral haar school heeft Chanine gemotiveerd, aangezien ze veel ruimte geven voor eigen initiatief: Wil je een schoolfeest? Prima, hier is het geld. Regel het zelf maar. Toen Chanine aan de directeur vertelde dat ze naar het LAKS wilde, reageerde hij verbaasd. Dat hoefde ze helemaal niet vragen, natuurlijk mocht ze dat! Toch is ze binnen haar vriendinnengroep de enige die de ruimte die de school biedt, daadwerkelijk aangrijpt.

De onbevangen scholier

Voor LAKS zit Chanine veel in Den Haag waar ze eigenlijk vooral moet lobbyen. Ze deinst er niet voor terug om te zeggen waar het op staat:

Dat is het mooie. Ik ben zeventien, ik ben scholier en ik ben onervaren. Deze dingen bij elkaar, zorgen ervoor dat je het ook gewoon kunt maken om te zeggen: ‘Ja, maar zo gaat het in de klas. Jullie kunnen wel van alles roepen met jullie mooie beleid, maar dit is wat er in de klas gebeurt.’ En dat is echt je kracht.

Wanneer Chanine de Tweede Kamer bezoekt heeft ze veel aanspraak, politici vinden het volgens haar leuker om met een jonge meid als haarzelf te praten dan met bijvoorbeeld vertegenwoordigers van een groot bedrijf. Op deze manier krijgt ze vaak tips van Kamerleden over hoe je bijvoorbeeld de media tactisch kunt benaderen. Enerzijds hartstikke leuk en praktisch, anderzijds doen dergelijke tips uiteindelijk ook afbreuk aan haar imago van – zoals Chanine het zelf noemt – ‘knuffelige scholier’. Zo merkt ze enerzijds dat een bepaalde tactiek misschien erg goed kan werken, maar anderzijds dat haar kracht ligt in het onbevangen doen en aanpakken.

Het beste uit haarzelf en anderen halen

Voor Chanine is het bovenal belangrijk dat ze voor zichzelf het beste uit haar bestuursjaar haalt. Dit probeert ze ook mee te geven aan haar collega’s door hen te stimuleren om onderwerpen te kiezen die ze daadwerkelijke interessant vinden.

“Wat ik belangrijk vind, is dat mijn bestuur het beste uit zichzelf haalt. Het is ook een beetje mijn taak dat iedereen zo goed mogelijk bezig is, met onderwerpen die zij boeiend vinden en daar ruimte voor krijgen. Ik heb persoonlijk geen concreet doel voor ogen voor wat ik zou willen bereiken met LAKS. Er zijn wel een aantal speerpunten die ik belangrijk vind, zoals de lesbevoegdheid van docenten. Ook is het LAKS bijvoorbeeld bezig met het verplichten van leerlingenraden op scholen, dat is een punt dat ik er dit jaar echt door wil hebben. Je merkt nu dat het parlement warm loopt voor dit plan en dat is een heel mooi gevoel. Wat eigenlijk nog leuker is, is om te zien dat je bestuursleden enorm veel leren en groeien. Als ik hen daar genoeg ruimte voor geef of daar een beetje in kan sturen, dan geeft dat een heel goed gevoel.”

Op de vraag of ze zichzelf als een rolmodel ziet, moet ze lachen:

“Nee, helemaal niet. Ik doe zelf ook heel veel fout. En ik weet ook helemaal niet hoe heel veel dingen moeten. Ik ben veel meer van het compromissen zoeken. Ik wil heel graag dat iedereen het gevoel heeft dat ze het een goed idee vinden. Dat je er met z’n allen voor gaat en als team werkt. Natuurlijk heb ik een idee over hoe dingen moeten, maar of dat het beste idee is, dat weet ik helemaal niet.”
Je eigen stijl ontwikkelen

Het lijkt niet echt onzekerheid te zijn. Ze moest aan het begin van haar voorzitterschap wel wennen aan haar nieuwe status. Ze dacht dat ze alles moest weten en iedereen verwachtte ineens van haar dat ze wist wat ze ging doen. Gelukkig had Chanine al wel het een en ander kunnen afkijken bij haar mannelijke voorganger.

“Ik had van onze voorzitter van vorig jaar altijd het idee dat hij wel wist hoe je dingen moest aanpakken. Waarschijnlijk had hij dat helemaal niet, maar dat straalde hij uit. Dat kan heel goed zijn en ik vond het heel prettig. Het voelt veilig, want als je iets fout doet, dan ruimt hij het wel weer op. Je merkt daarentegen dat je op een gegeven moment je eigen stijl ontwikkelt in een voorzittersfunctie.”

De bescheiden opstelling van Chanine zie je bij meer vrouwen terug, ze kiezen eerder voor een sociale groepshouding dan voor een zelfstandige en krachtige opstelling. Wanneer een vrouw zich wel krachtig durft op te stellen worden ze eerder bestempeld als agressief en onvrouwelijk.

“Ik vind het heel typisch dat als een vrouw in een hoge positie komt, Neelie Kroes bijvoorbeeld, iedereen denkt: ‘Ja dat is echt zo’n powervrouw.’ Dan denk ik: ‘Ja die zit daar ook gewoon.’ Waarom nou perse zo’n powervrouw? Ze heeft gewoon een leuke functie en is daar goed in. Moet je haar dan meteen een powervrouw noemen? Volgens mij hebben we dan namelijk ook heel veel powermannen. Ik vind juist dat je best onzeker mag zijn. Je bouwt daardoor wel een soort vertrouwen met elkaar op. Als ik aangeef dat ik ook niet precies weet hoe dingen moeten en dat we er samen moeten proberen uit te komen, dan werkt dat denk ik beter dan wanneer ik ga doen alsof ik het wel weet. Tegelijkertijd moet je tot op zekere hoogte ook wel eens dingen doen waar je niet zeker over bent. Dat is juist goed.”
De toekomst

Wat betreft haar volgende opleiding weet Chanine nog niet precies wat ze wil. Ze twijfelt nog tussen twee studies, namelijk politicologie of bestuurs- en organisatiewetenschappen. Dit is uiteraard niet heel verrassend, maar grote voorbeelden binnen de politiek heeft ze niet:

“Nee ik heb niet echt voorbeeld, ook omdat ik een dergelijke functie niet ambieer. Het partijleider- of Kamerlidmaatschap lijkt me heel erg boeiend, maar tegelijkertijd heb je heel erg weinig tijd om ergens diep op in te gaan. De enige informatie die je krijgt is van je medewerkers en mensen met wie je praat. Als beleidsmedewerker ben je veel meer bezig met de inhoud en daar gaat het uiteindelijk om.”

Van haar toekomst heeft ze al enigszins een beeld:

“Ik denk dat ik een langstudeerder word, aangezien er grote kans is dat ik weer een bestuursjaar ga doen of een jaar naar het buitenland ga. Tijdens mijn studie wil ik allerlei dingen blijven doen, dat heb ik nodig. Waar ik precies terecht wil komen weet ik nog niet. Er zijn zo enorm veel leuke plekken, zowel in Nederland als ergens anders. Het lijkt me bijvoorbeeld heel erg interessant om stage te lopen op een ambassade.”

Aan het eind van het gesprek is wel duidelijk geworden dat Chanine niet zo maar een scholier is, maar tegelijkertijd ook weer wel. Ze heeft een open en assertieve houding en stapt met enthousiasme de wereld in. Dat belooft nog wat voor de toekomst! Zelf blijft ze er lekker nuchter onder en geeft ze als laatste advies:

Je moet gewoon doen. Dat is uiteindelijk toch de manier waarop je heel veel dingen voor elkaar krijgt.