Financiële (on)afhankelijkheid van vrouwen en partnergeweld

Onderzoek naar het verband tussen financiële (on)afhankelijkheid van vrouwen en partnergeweld, bestaande uit een wetenschappelijke literatuurstudie en interviews met vrouwen die partnergeweld hebben ervaren. Centraal staan de volgende vragen: Hebben vrouwen die financieel afhankelijk zijn van hun partner meer kans om partnergeweld mee te maken en minder kans om een gewelddadige relatie te doorbreken? En, omgekeerd, hebben vrouwen die financieel onafhankelijk zijn van hun partner minder kans om slachtoffer te worden van partnergeweld? En hebben ze meer kans om zich aan het geweld te onttrekken door de relatie te verbreken?

Een gelaagd, paradoxaal en wederkerig verband 

Het onderzoek laat een duidelijke conclusie zien: er is een verband tussen financiële (on)afhankelijkheid van vrouwen en partnergeweld. Het betreft echter een zeer complex verband. 

Ten eerste is het een gelaagd verband, waarbij er andere (niet-economische) factoren zijn die het verband beïnvloeden en waardoor financiële onafhankelijkheid niet vanzelfsprekend en niet voor iedereen bescherming biedt tegen (herhaling van) partnergeweld. 

Ten tweede heeft het verband een paradoxaal karakter. Het hebben van (betaald) werk kan zowel een beschermende factor als een risicofactor zijn voor partnergeweld. Het biedt bescherming omdat vrouwen op deze wijze sneller toegang hebben tot alternatieve middelen, emotionele en fysieke veiligheid die nodig zijn om de gewelddadige partner te verlaten. Arbeidsparticipatie kan echter de kans op (herhaling van) partnergeweld vergroten wanneer de mannelijke partner de versterking van de economische positie van de vrouw als dreiging ziet. 

Ten derde is het verband wederkerig, omdat partnergeweld ook invloed heeft op de economische positie van de vrouw. Niet alleen op de lange termijn. Maar ook omdat partnergeweld gepaard kan gaan met controlerende tactieken die tezamen economisch geweld vormen. Een vrouw met (betaald) werk kan daarom op papier financieel onafhankelijk zijn, maar in de praktijk door haar controlerende partner geen toegang hebben tot deze middelen. Dit pleit voor (beleidsmatige) erkenning van economisch geweld als geweldsvorm van partnergeweld. 

Arbeidsparticipatie van vrouwen belangrijke factor

Hoewel het niet de enige en evenmin altijd de doorslaggevende factor is voor het optreden of voortduren van partnergeweld, komt uit de literatuurstudie voldoende overtuigend naar voren dat arbeidsparticipatie van vrouwen een belangrijke factor is om hun sociale weerbaarheid te vergroten. Arbeidsparticipatie kan toegang tot financiële middelen, maar ook emotionele steun en fysieke veiligheid bieden welke vervolgens bescherming kunnen geven in het stoppen van partnergeweld. Het stimuleren van arbeidsparticipatie, in het bijzonder van sociaaleconomisch kwetsbare vrouwen, is van groot belang. 

Het onderzoek laat echter ook zien dat er geen duidelijk profiel is van ‘een slachtoffer van partner-geweld’, maar dat sociaal-demografische kenmerken in samenspel met relationele factoren, maatschappelijke ongelijkheden en heersende gendernormen doorslaggevend zijn in de mate waarop vrouwen kans hebben om slachtoffer te worden van (herhaling van) partnergeweld. 

Beleid op dit terrein heeft daarom alleen het gewenste effect mits het ingebed is in samenhangend flankerend overheidsbeleid en uitgewerkt wordt in een integrale aanpak. Daarbij is een gendersensitieve aanpak van partnergeweld noodzakelijk, die rekening houdt met gender en met genderongelijkheid als oorzaak van het ontstaan van geweld.

Meer informatie

Onderzoek in opdracht van de directie Emancipatie van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Wij gebruiken cookies om onze website te verbeteren en te analyseren hoe deze wordt gebruikt. Je kunt ervoor kiezen alle cookies te accepteren of je voorkeuren aan te passen.