Vrouwen in gemeenteraden besteden gemiddeld 2,6 uur per week meer aan het raadswerk dan mannen. Dat blijkt uit het Nationaal Raadsledenonderzoek. Mannen besteden gemiddeld 15,2 uur aan het raadswerk, vrouwen 17,8. Vrouwen, raadsleden van linkse signatuur, in grote gemeenten en fractievoorzitters besteden naar verhouding de meeste tijd aan het raadswerk. Vrouwen die fractievoorzitter zijn voor een linkse partij in een grote gemeente zijn dus helemaal het haasje…

Waarom werken vrouwen zo hard?

Het onderzoeksrapport van Daadkracht constateert het verschil, maar doet geen uitspraken over de reden. Komt het door een hogere werkethiek van vrouwen? Meer perfectionisme, de lat ligt hoog? Kunnen vrouwen makkelijker meer tijd in het raadswerk steken omdat ze niet of part time werken? Of hebben ze last aan het ‘imposter syndrome’, het verschijnsel dat vrouwen denken dat ze niet goed genoeg zijn en daarom extra hard gaan werken? Of vinden ze het raadswerk gewoon zo leuk dat ze er graag meer tijd in steken?

Geen investering in de toekomst

Veel tijd steken in iets waar je ook veel energie uit krijgt, is niet zo’n probleem. Helaas blijkt uit andere onderzoeken dat vrouwen het vaker dan mannen na één periode als raadslid weer voor gezien houden. Het raadswerk valt ze tegen. Niet omdat het veel tijd kost, maar omdat ze er zo weinig resultaat mee boeken. Omdat het spel belangrijker blijkt dan de knikkers. Omdat de sfeer slecht is. Jammer. Voor de afhakers, maar ook voor de maatschappij. Continuïteit in bestuur is gebaat bij langer zittende raadsleden.

Geen eenheidsworst

Werken de vrouwen in gemeenteraden nu dus domweg te hard? Voor alle raadsleden, maar zeker voor vrouwen, is het goed om zich te realiseren hoe zij hun raadswerk zo kunnen uitvoeren dat de energiebalans op zijn minst in evenwicht is. En liever: dat ze ook energie uit het raadswerk krijgen. Dat betekent dat het raadswerk geen eenheidsworst is. 45 % van de raadsleden is niet blij met de hoeveelheid tijd die ze steken in het lezen van stukken en vergaderen. Ze zouden liever meer hun volksvertegenwoordigende taak oppakken, hup, dat gemeentehuis uit, mensen ontmoeten!

Wat houdt je tegen?

Wat let ze? Gewoon doen, zou je zeggen!? Zo simpel kan het zijn. Maar het betekent ook dat ze ‘nee’ zullen moeten zeggen tegen dingen die ze nu doen. Uit gewoonte, gevoel van verplichting, het hoort er nu eenmaal bij… De andere optie is om (nog) meer tijd aan het raadswerk te besteden. En dan komt er een moment, dat het niet meer houdbaar is dat dit geacht wordt een part time functie te zijn, naast een reguliere baan, opleiding en andere taken. Dat zie ik niet snel gebeuren. Dus, raadsleden: maak keuzes!

Dit jaar ga ik werken aan een boek over persoonlijke effectiviteit voor raadsleden. Heb je vragen waarop je in dit boek graag een antwoord op wilt, laat het me weten! De training over dit onderwerp staat op het programma bij het Periklesinstituut.

Liesbeth Tettero is onder andere trainer en (loopbaan-) coach in het openbaar bestuur. Ze werkt met beleidsambtenaren, gemeenteraadsleden en wethouders en was een tijd zelf gemeenteraadslid.
Deze blog verscheen ook op de persoonlijke website van Liesbeth Tettero: Tettero Competent.