Portretfoto, door onbekende fotograaf, ongedateerd (Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid, Hilversum), via Wikimedia Commons

Germaine Groenier was actrice, radio- en televisiemaker, regisseur, (scenario)schrijver en actief bij ‘Dolle Mina’. Ze was de dochter van Ben Groenier (1905-1977), acteur, boekhouder, boekhandelaar, directeur van de toneelschool en van Adrienne Germaine Lénie Canivez (1910-1992), actrice en leraar.

Wie: Germaine Groenier
Geboortedatum: 22 maart 1943
Geboorteplaats: Amsterdam, Nederland
Sterfdatum: 1 oktober 2007
Plaats van overlijden: Amsterdam, Nederland
Alternatieve naam: Germaine Adrienne Groenier

Het leven van Germaine Groenier

Groenier begon in 1962 met het spelen van toneel- en tv-rolletjes. Na de geboorte van haar eerste dochter – ze kreeg er uiteindelijk drie – werd ze programmamaker. Germaine trouwde in mei 1963 met Hendrikus Cornelis Adminraal (1935). Dit huwelijk werd in december 1966 weer ontbonden. In februari 1968 trouwde ze opnieuw, met de filmregisseur Pieter Verhoeff (1938). Dit huwelijk werd beëindigd op 23 juli 1981.

Groenier is vooral bekend geworden door het progamma Germaine sans gêne, uitgezonden van 1976 tot 1978. Hierin besprak ze voor het eerst in de Nederlandse media seksuele problemen van luisteraars. Ze maakte daarna nog andere programma’s, zoals De JJA Goeverneurstraat, waarin een jaar lang het dagelijks leven van een arbeidersstraat in Dordrecht werd gevolgd. Voor de tv regisseerde ze series, waaronder Modern Leven (VPRO – 1979), Twee winters verder (IKON – 1990) en Domburg (IKON – 1996).

Na haar afscheid van de radio en tv in 1998 schreef ze een aantal boeken, waaronder een autobiografisch boek over haar jeugd. In Vijf dagen bedenktijd (1999) beschrijft ze een abortus van een van haar drie dochters afgezet tegen haar Dolle Mina tijd. Er volgen nog de roman Djodjo (2002) en een boek met herinneringen aan het programma Germaine sans gêne.

Publicaties van Germaine Groenier

• Germaine sans gêne: herinneringen aan een spraakmakend radioprogramma (2004) ‘Germaine sans gène’, ook wel ‘het seksuur’ of ‘de seksrubriek’ genoemd.
• Moederschap: nieuwe verhalen van Nederlandse schrijfsters / Esther Hendriks (samenst.), Josje Kraamer (samenst.) (2003)
• Vijf dagen bedenktijd: leven na Dolle Mina (1999)
• Een stuk van mijn hart: brieven aan mijn dochters (1997)

Literatuur over haar:

• Vrouw / Betty Mellaerts, Lieve Blancquaert (foto’s) (2003) Tien vrouwen boven de veertig vertellen hun levensverhaal waaronder Germaine Groenier. Bevat veertig vrouwenportretten.
• Testament van de sixties / Emma Brunt. In: HP/De Tijd. (2002) Emma Brunt, Hedy d’Ancona, Sarah Verroen en Germaine Groenier vertellen over hun idealen in de jaren zestig ten aanzien van onder andere seksuele vrijheid, monogamie, vriendschappen en vrouwenemancipatie.
• Mijn moeder stond op de barricades / Karolien Knols. In: Marie Claire. (2000) De kinderen van de voorvechtsters van de ‘Tweede feministische golf’.
• Grrranny’s / Marjo van Soest. In: Vrij Nederland. (2000) Gesprekken met een aantal dolle mina’s van vroeger over hoe ze omgaan met hun kleinkinderen en het grootouderschap.
• ‘Ik ben blij dat ik nog een tijd zonder mijn moeder kan leven‘: Germaine Groenier schrijft moeilijke jeugd van zich af. In: Opzij. (1997) Interview met Groenier n.a.v. haar boek ‘Een stuk van mijn hart’, waarin ze terugblikt op haar kinderjaren.