Dylan van Rijsbergen is publicist en parttime werkende vader van twee dochters. Hij schrijft voor diverse bladen en blogs over mannelijkheid en vaderschap. Voor het F-boek: feminisme van nu in woord en beeld schreef hij het artikel: Mannelijkheid, arbeidsethos en de prijs van privilege.

Volgens Dylan is de man niet in crisis. Jammer.
Het zou eigenlijk wel zo moeten zijn, dan zou er wat veranderen.

Wat heeft het feminisme mannen te bieden?

Het feminisme heeft mannen een andere manier van kijken te bieden. We leven in een maatschappij waar mannen van oudsher de macht hebben en nog doordrongen is van patriarchale structuren. Traditioneel wordt er onderscheid gemaakt tussen het publieke domein – van de man – en het privédomein – van de vrouw. Door een feministische kijk ga je nadenken over dit onderscheid en de rolverdelingen die daaruit voortkomen. Dat is bevrijdend. Ikzelf wijd een deel van mijn leven aan het privédomein en daar horen ook mijn kinderen bij.

Is het nieuw dat mannen zo bij emancipatie betrokken zijn?

Het is niet nieuw, er zijn altijd mannen betrokken geweest bij emancipatie. Denk maar aan de liberale filosoof John Stuart Mill (1806 – 1873) die de emancipatie van vrouwen bepleitte. Ook in de eerste en tweede feministische golf zaten mannen, bijvoorbeeld in MVM (ManVrouwMaatschappij). En in de jaren tachtig had je ook mannengroepen!

In het artikel voor het F-boek heb je het over ‘de prijs van privilege’. Wat is de prijs die mannen betalen voor de voordelen die ze genieten?

Een belangrijke prijs is dat mannen een groot deel van hun gezinsleven missen doordat ze vaak fulltime werken. Bronnie Ware, een verpleegster in de palliatieve zorg, heeft stervende mensen ooit gevraagd waar ze spijt van hadden.

Ik wou dat ik niet zo hard gewerkt had’ is een van de voornaamste dingen die werd genoemd.

Je hebt het ook over ‘zorgend vaderschap’. Waarom zijn zorgende vaders zo’n taboe?

Een zorgende vader is iemand die taken op zich neemt die traditioneel door moeders worden gedaan. Dingen als schoonmaken, de was vouwen, kinderen in bad stoppen, traditioneel niet mannelijk. Een zorgende vader is bedreigend voor andere mannen, die wel aan het traditionele beeld van mannelijkheid vasthouden. Het verandert wel langzaam, mannen uit de middenklasse nemen soms een ‘papa-dag’ op.

Bevindt de man zich in een crisis, of juist aan het begin van een positieve verandering?

Het crisisverhaal is overdreven, het wordt opgeblazen door de media. ‘De man’ is absoluut niet in crisis. Het zou eigenlijk wel zo moeten zijn, dan zou er wat veranderen.

In het emancipatiebeleid is er meer aandacht voor mannen bij het bevorderen van gendergelijkheid

Heel goed, het is iets wat mannen minstens zo veel aangaat. Zoals bijvoorbeeld goede faciliteiten voor arbeid en zorg, zodat niet alleen vrouwen, maar ook mannen keuze hebben.

Wat inspireert jou?

De denker en schrijfster bell hooks . In The will to change schrijft ze:

It’s simply assumed in patriarchal culture that men should be willing to sacrifice emotional connections to get the job done. No one has really tried to examine what men feel about the loss of time with children, partners, loved ones, and the loss of time for self-development.

En ik word heel erg geïnspireerd door andere zorgende vaders om me heen. Het is belangrijk om de wereld van zorgende vaders te laten zien. Hierbij verklaar ik het sjouwen met kinderen tot een feministische daad!